نجاست کفار
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
| فروع دین |
|---|
| نماز |
|
نماز واجب • نمازهای یومیه • نماز مستحبی • نماز جمعه • نماز عید • نماز جماعت • نماز آیات • نماز میت • ارکان نماز • واجبات نماز |
| دیگر عبادت‌ها |
|
روزه • خمس • زکات • حج • جهاد امر به معروف و نهی از منکر • تولی • تبری |
| احکام طهارت |
|
وضو • غسل • تیمم نجاسات • مطهرات |
| احکام مدنی |
| وکالت • وصیت • ضمانت • کفالت • ارث |
| احکام خانواده |
| ازدواج • ازدواج موقت • تعدد زوجات • نشوز • محارم • طلاق • مهریه • شیردادن • آمیزش • استمتاع • صیغه ازدواج • ام ولد • ظهار • لعان • ایلاء • خلع و مبارات |
| احکام قضائی |
| قضاوت • دیات • حدود • قصاص • تعزیرات |
| احکام اقتصادی |
| عقود: (تجارت • مضاربه • اجاره) • محرمات (رشوه • ربا • احتکار • مکاسب محرمه) • احکام وابسته (مجهول المالک، وجوهات شرعی • کفاره • جزیه) |
| احکام دیگر |
| حجاب • صدقه • نذر • تقلید • خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها • وقف • قسم • فسخ • ابراء • اقاله • وقف |
| جستارهای وابسته |
| بلوغ • فقه • احکام شرعی • توضیح المسائل • واجب • حرام • مستحب • مباح • مکروه • نیت • قصد قربت • مسائل مستحدثه |
نجاست کفار، یعنی نجس بودن کسی که به خدا یا توحید یا معاد و یا پیامبریِ حضرت محمد(ص) اعتقاد ندارد. کافر، یکی از نجاسات ده‌گانه است و فقط با اسلام آوردن پاک می‌شود. در نجاست اهل کتاب (پیروان ادیانی که کتاب آسمانی دارند) اختلاف نظر است.
مفهوم‌شناسی
نجس به معنای ناپاک، آلوده و غیر طاهر است. در اصطلاح فقهی، نجس به چیزی گفته می‌شود که پاک نباشد و بر مسلمان واجب است که برای انجام برخی از اعمال دینی مانند نماز که در انجام آن طهارت شرط است، از آن دوری کند.
کافر در اصطلاح فقهی به کسی گفته می‌شود که خداوند یا یکتایی او یا پیامبری حضرت محمد(ص)، معاد و یا یکی از ضررویات دین را قبول نداشته باشد. بر این اساس نجاست کافر اشاره به این دارد که کافر عین نجاست است و تمام اعضای بدن او حتی اعضای بدون روح(مو و ناخن) نجس می‌باشد و با هیچ‌کدام از مطهرات مگر اسلام پاک نمی‌شود. بنابراین اگر چیزی بدن کافر را لمس کند و رطوبتی از بدن کافر به هر صورتی به آن چیز منتقل شود، آن چیز نجس می‌شود و باید با مطهرات (مانند آب) پاک شود. مثلا اگر دست فردی به بدن خیس کافر بخورد، به صورتی که خیسی بدن کافر به دست منتقل شود، آن دست نجس می‌شود.
برخی از فقیهان معتقدند؛ در صورتی که پدر، مادر، مادر بزرگ و پدر بزرگ کودک نابالغی کافر باشند او نیز کافر و نجس است، اما اگر یکی از آنها مسلمان باشد آن کودک پاک است. همچنین برخی از فقیهان عنوان کرده‌اند؛ در صورتی که مسلمان‌بودن یا کافربودن فردی معلوم نباشد، آن شخص نجس نیست، اما سایر احکام مسلمانان را ندارد و دفن او در قبرستان مسلمانان یا ازدواج با او جایز نیست.
اهل کتاب
اهل کتاب به پیروان ادیانی گفته می‌شود که کتاب آسمانی دارند. به نظر بسیاری از فقها، یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان، اهل کتاب محسوب می‌شوند. بسیاری از فقهای شیعه، به نجاست اهل کتاب حکم کرده‌اند؛ تا حدی که برخی ادعای اجماع در مورد این مسئله کرده‌اند. در مقابل، برخی از فقهای معاصر همچون آیت‌الله تبریزی، آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله خامنه‌ای اهل کتاب را نجس نمی‌دانند.
اکثر فقیهان اهل سنت، به طهارت اهل کتاب فتوا داده‌اند.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش، ج۱۴، ص۲۲۳۴۸.
- ↑ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.
- ↑ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۱.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.
- ↑ امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵-۵۷۷؛ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۶؛ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.
- ↑ امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.
- ↑ امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.
- ↑ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۲.
- ↑ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.
- ↑ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۵۰؛ نگاه کنید: امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ج۱، ص۶۷، مسئله۸۳
- ↑ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۷-۴۸.
منابع
- امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل(محشی)، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۴ق.
- امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۶ق.
- دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۷ش.
- غدیری، عبدالله عیسی ابراهیم، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، بیروت، دار الحجه البیضاء، ۱۴۱۸ق.
- مشکینی اردبیلی، علی، مصطلحات الفقه و معظم عناوینه الموضوعیة، قم، نشر الهادی، ۱۴۱۹ق.
- نواب، سید ابوالحسن، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، پژوهش‌های فقهی، شماره ۴، زمستان ۱۳۹۲ش.